راههای تشخیص تومور مغزی چیست؟
افرادی که دارای تومور مغزی هستند، چند گزینه درمان در اختیار دارند؛ این گزینه ها عبارتند از جراحی، پرتودرمانی، و شیمی درمانی. بسیاری از بیماران ترکیبی از این درمان ها را دریافت می کنند.
ام آر آی (MRI) :دستگاه بزرگی مجهز به آهنربای قوی، که به کامپیوتر متصل است، جهت عکس برداری دقیق از نواحی مختلف سر مورد استفاده قرار می گیرد. برخی اوقات رنگ مخصوصی (ماده حاجب) هم به داخل رگ های خونی در بازو یا دست شما تزریق می شود، تا کمک کند تفاوت های بافت های مغز بیش تر نشان داده شوند؛ این عکس ها می توانند نواحی غیرعادی، از قبیل تومور، را نشان دهند.
سی تی اسکن (CT Scan) : دستگاه اشعه ایکس، متصل به کامپیوتر، یک سری عکس های دقیق از سر شما می گیرد؛ گاهی ماده حاجب نیز به داخل رگ های بازو یا دست شما تزریق می شود. ماده حاجب باعث می شود که نواحی غیرعادی راحت تر دیده شوند.
معاینه دستگاه عصبی: پزشک بینایی، شنوایی، هوشیاری، قدرت عضلات، هماهنگی، و (رفلکس ها) شما را بررسی می کند و همچنین چشم هایتان را جهت بررسی تورمی که در اثر فشار یک تومور بر عصبی که چشم را به مغز وصل می نماید به وجود می آید، مورد معاینه قرار می دهد.
شیوع تومورهای مغزی در سنین مختلف متفاوت است و در کودکان و سنین بالای ۵۵ سال بیشتر از نوع بدخیم است. در حالی که در سنین میان این دو شیوع تومور خوش خیم و بدخیم نسبتاً یکسان است.
شایع ترین تومور کودکان تومورهای حوزه خلفی هستند که از نوع مدولوبلاستوم و آپاندیموم می باشند در حالی که در بزرگسالان بالای ۵۵ سال بیشتر تومورهای بدخیم از نوع گلیوبلاستوم هستند.
